Wist je dat beweging direct verbonden is met hoe jij je verhoudt tot je omgeving, de buitenwereld, de mensen om je heen?

Beweging gaat over onze interactie met de buitenwereld. Zelfs onze interne beweging is grotendeels vormgegeven om dat wat van buiten naar binnen komt te verwerken en in een andere vorm terug te geven. Bv de peristaltische beweging van de spijsverteringsorganen om voedsel op te nemen en uit te scheiden, maar ook de beweging van de longen om lucht in en uit te ademen. De beweging van onze cellen is een verruimen en openen gevolgd door een samentrekkende en sluitende beweging. Geven en nemen als levensritme.

Onze zintuigen zijn als voelsprieten die voortdurend in beweging zijn om de wereld om ons heen af te tasten, te scannen net als de voel-cellen in o.a. onze huid, darmen en longen. Een aantal van onze lichaamsdelen zijn volledig vormgegeven om de buitenwereld te voelen en te communiceren met de buitenwereld. Neem onze huid, de handen en voeten, onze neus, mond, oren, ogen, de organen en weefsels van ons spijsverteringsstelsel.

Je zou al die beweging als een spiegel kunnen zien voor hoe wij interactieren met onze omgeving. Beweeg jij licht en vrij of ervaar je spanning in je lopen, zitten en staan? Trek je samen in je beweging naar buiten; je lopen, staan en zitten of open je je naar je omgeving als je loopt,staat, zit, danst?

Veel mensen laten hun overtuigingen over zichzelf, over hun bewegen, hun lichaam aansturen. Ze hebben misschien altijd geleerd dat ze hun buikspieren moeten aanspannen om rechtop te staan, of er is hun verteld dat ze niet kunnen dansen of dat ze lomp zijn of juist te frêle of geen fouten mogen maken. Of dat ze bij alles wat ze doen kracht nodig hebben of dat bewegen zonder spierpijn geen bewegen is. Of dat ze in hun expressief zijn teveel zijn. Heel vaak leiden onze overtuigingen, oordelen en idieeën over ons zelf, over ons lichaam tot bewegingsarmoede; verstoorde bewegingscoordinatie, eenzijdige patronen en kwaliteiten  in bewegen, zwart-wit bewegingen.

Als de spieren op zo’n disruptieve manier samenwerken dat ze het lichaam vast zetten en alle beweging belemmeren verstoren ze een heleboel functies in het lichaam en in onze voortbeweging. Zo kan onze ervaring van de omgeving in een keer een heel andere worden dan dat we ons vrij voelde in onze beweging.

Een gespannen lichaam kan geen kant op, het kan niet adequaat reageren op de omgeving als het vast zit. Dat is eigenlijk een soort freeze situatie en de oudere delen van ons zenuwstelsel reageren daarop met het op een laag pitje zetten van alle delen in onszelf die niet nodig zijn voor overleving, zoals bijvoorbeeld de spijsverteringsorganen. De stressorganen worden aangezet tot productie van stresshormonen als cortisol en adrenaline, onze adem wordt korter en oppervlakkiger, ons hart verliest zijn ritmische aanpassing aan situaties. Het interne biologische systeem komt op allerlei manieren onder druk te staan. En het communiceert dat naar ons bewuste zelf; het stuurt ons allerlei fysieke en emotionele signalen die onze aangeboren drang en capaciteit om te genieten, creatief en flexibel te zijn ondermijnen, onze waarneming van de omgeving te vernauwen en ons voelende hart sluiten voor anderen. Ons denken en voelen spiegelt de verstarring en verharding van onze spieren.

Veel mensen hebben chronische gewoontes ontwikkeld waarin de spieren van bv de kaken, de buik, de rug, de bekkenbodem, de schouders, de handen en de keel te veel  en te lang aanspannen. En dan bedoel ik naast beweging-gewoonten ook de gewoontes in denken en voelen. Misschien ooit ontstaan als succesvolle reactie op een specifieke situatie en omgeving. Door veelvuldige herhaling is het nu alsof alle situaties hetzelfde zijn en dezelfde aanpak nodig hebben. Maar is dat wel zo functioneel?

Exploratie:
Probeer die spieren maar eens aan te spannen. Wat voor een gevoel geeft dat jou? Welke gedachtes komen naar de oppervlakte? Wat zie je als je om je heen kijkt? Welke emoties en gevoelens borrelen daarbij op? Hoe voelt het om te lopen of staan of dansen?

Wat gebeurd er nu als je langzaam je ogen breder maakt richting je slapen, je neusvleugels en lippen naar je oren laat glijden? Hoe verandert de toon van de andere spieren? Hoe voelt dit? Welke gedachten en gevoelens komen er nu naar boven? Hoe voelt het om nu te bewegen?

Ons bewuste brein kan de talloze relaties en mogelijkheden van ons lichaam niet bevatten. Het heeft die data capaciteit niet die ons volledige zenuwstelsel wel heeft. Alleen al het motorisch gedeelte van ons zenuwstelsel heeft van elke spier, naast haar anatomie en functie in het systeem, een volledig beeld van haar relatie tot haar specifieke omgeving van botten, gewrichten, fascia, organen etc en haar plek in het systeem en weet precies hoe het alle mogelijkheden van beweging, kracht, samenwerkingsverbanden kan gebruiken om elke situatie, elke geste naar onze omgeving van een perfect antwoord te voorzien.

Het wordt tijd dat we de gewoontes om ons hoofd van ons lichaam te scheiden, de lichaamswijsheid in twijfel te trekken en te vechten tegen het lichaam doorbreken. Dat we ons lichaam weer met liefde en plezier bewonen en varen op haar wijsheid. Dat we ons eigen maken om met ons hele zelf present te zijn in ons bewegen. Want onze beweging maakt een verschil voor onze eigen vitaliteit en welzijn en dat van de aarde en de mensen en dieren om ons heen.

Ik geloof dat bewust worden van de verstorende en beperkende patronen in bewegen en hun effect op ons denken en voelen de eerste stap is naar present zijn in ons bewegen. Door daarnaast nieuwe manieren van bewegen ‘met ons hele zelf’ te onderzoeken en omarmen veranderen we spelenderwijs onze relatie met en ons functioneren in onze binnen en buiten wereld. In een hernieuwde relatie met ons lichaam en onze omgeving hervinden we de sprankels, lichtheid, rust, energie en levenszin waar velen van ons zo naar verlangen.

Ben jij klaar om die stappen te zetten? Schrijf je dan hier in voor mijn programma ‘Beweeg met lichtheid, energie en vitaliteit’